सदा सर्वदा योग तुझा घडावा
तुझे कारणी देह माझा पडावा
उपेक्षू नको गुणवंता अनंता
रघूनायका मागणे हेचि आता।
ही प्रार्थना मला खूप भावते. कारण यामध्ये प्रार्थनेचं किंवा आराधनेचं ‘फळ’ सांगितलेलं नाही. अन्य अनेक स्तोत्रे, समापनाच्या सत्रात स्तोत्रपठणाच्या फलप्राप्तीचे वर्णन करतात. जसे, ‘प्रणम्य शिरसा देवं’ या गणेशस्तोत्रात, ‘पुत्रार्थी लभते पुत्रान्, मोक्षार्थी लभते गतिम्’ असा आशावाद रुजविला आहे. अथर्वशीर्षदेखील, ‘मेधावान, विद्यावान’ होण्याचे आश्वासन देते. रामरक्षा प्रज्ञावान होण्याचे, तर इतर स्तोत्रेही फळप्राप्ती दर्शवितात. सदा सर्वदा ही स्वत:स अर्पण करण्याची - काही मिळविण्यासाठीची नव्हे - प्रार्थना आहे. रामदासांच्या वृत्तीचे पूर्ण प्रतिबिंब!
- दिनेश गुणे
(सुधीर जोगळेकर यांच्या पोस्टवरील माझी एक लहानशी प्रतिक्रिया.)
